किरण लकडे यांनी अजित पवारांना लिहलेल्या पत्रात म्हटले आहे की, दादा, विकासकामांची दोर हातात घेऊन आपण युतीच्या सरकारमध्ये सामील झालात, आनंद वाटला. उपमुख्यमंत्री पदही मिळाले तेव्हाही आनंद वाटला आणि त्याच्याही पुढे जाऊन आपल्याला जेव्हा अर्थमंत्री पद दिले गेले तेव्हा सुध्दा आनंद गगनात मावेनासा झाला. आम्ही सर्वसामान्य कार्यकर्ते जसे आपल्या दुःखात सहभागी झालो अगदी तसंच आपल्या सुखातदेखील सहभागी झालो.
पुढे जाऊन लोकसभेच्या निवडणुकीचा धुरळा उठला, आपण केलेली विकासकामे सांगत त्याच्याच जोरावर मतदान मागितले, पण भावनिकतेच्या लाटेपुढे विकासकामांनी जोर धरला नाही. पण मग आपल्या पराभवाला भावनिकतेचं नाव देऊन मोकळे झालो, पण त्याच्यामागे असणारी इतर कारणांची आपण शहानिशा करणार आहोत की नाही. सर्वसामान्य कार्यकर्त्यांचं अन जनतेचे खरे मत आपण विचारात घेणार आहोत की नाही त्यावर देखील चर्चा व्हायलाच हवी कारण हे खरे अन वास्तवदर्शी मत आपल्यापर्यंत पोहोचू देत नाहीत हे ही नाकारून चालणार नाही.
दादा, आता तुम्ही विचाराल की ‘त्यांना कुणी अडवलंत?’ अहो त्यांनीच अडवलंय ज्यांना तुम्ही सहकारी संस्था, बँका, स्थानिक स्वराज्य संस्थांची पदे अन दुसऱ्या फळीतील नेतेपद अगदी खिरापत वाटल्यासारखी वाटून टाकलीत.
अहो, ही नेतेमंडळी कधी गाडीची काच खाली घेत नाहीत. की कधी कुणाच्या सुख-दुःखात सहभागी होत नाहीत अन मग अशा वागण्यानं त्यांचा गावातला जनसंपर्क कमी व्हायला असा किती वेळ लागतोय ओ. तुम्ही दिलेल्या पदांचा वापर यांनी सर्वसामान्य लोकांसाठी नव्हे तर यांची घरं भरण्यात अन नातेवाईक आप्तेष्ट मंडळी मोठी करण्यासाठी केलाय. हे मी एकटाच नाही म्हणत अगदी कुठल्याही गावात गेला तरी चारचौघात हीच चर्चा सुरूय अगदी खुल्लमखुल्ला!
हे झालेत यांनी यांच्या पदाचा केलेला ‘भलताच’ वापर पण मग आमच्यासारखा एखादा कार्यकर्ता आमचं काम घेऊन यांच्याकडे गेलाच तर त्या कामाला टोलवाटोलवीचं उत्तर देणं, वेळप्रसंगी धमकीवजा इशारा अन सुचना देणं हा यांचा उद्योग. आणि यातूनही आम्ही यांना बगल देऊन आपल्या ‘सहयोग’ वर किंवा जनता दरबारात यायला निघालो की आलेच आडवे पाय घालायला अन आम्हाला परावलंबी होऊ न द्यायला… ‘आरं मी करतुकी तुझं काम, आता एवढ्‌यासाठी हिथं दादाकडं आलाय व्हह्य रं?’ असं म्हणून कित्येक पावलं आपल्या घरासमोरून अगदी भिकाऱ्याला हकालल्यागत हाकलून लावलेत. बरं मग यांच न ऐकून, माघारी नाही जाऊन आम्ही काय करायचं शेवटी गावात आम्हाला रोज यांचीच तोंडं बघायचीत.
Maharashtra State Budget: ‘महायुती’ सरकारने पाडला घोषणांचा पाऊस, शेतकऱ्यांना काय मिळालं?
अन यांच असल्या बरबटलेल्या तोंडांनी हे गावपुढारी मतं मागायला गेली अन त्याचा परिणाम आपल्यासमोर आहेच की. यांचे हे बरबटलेले चेहरे अन श्रेयवादाचा वाद आपल्याच मतदानावर विपरीत परिणाम घडवून आणतोय आणि म्हणूनच म्हणतो या विधानसभेला आधी ही स्वयंघोषित पुढारी दुसऱ्या मतदारसंघात फिरवा अन तुमची निवडणूक सर्वसामान्य कार्यकर्ता अन जनतेच्या हातात द्या, इथली लोकं तुम्हाला मताचा जोगवा अगदी खुल्यामनानं वाढतील यात शंकाच नाही.
दादा, आता थांबतो खूप गाऱ्हाणं घातलं तुमच्या कानावर. आता एक फक्त शेवटचं एवढंच की तुम्ही तालुका दौऱ्यावर असताना हार तुऱ्यांची थैली, गाड्यांचा लवाजमा अन धिप्पाड कार्यकर्ते आणि ठेकेदारांची फौज घेऊन फिरणारे हे गावपुढारी तुमच्या माघारी सर्वसामान्य कार्यकर्ते आणि लोकांवर त्यांचं ‘दादा’ पण मिरवायला मोकळे होतात. आम्हाला ‘दादापण’ चालतं ते फक्त अजितदादांचंच… दादा एवढं सगळं ऐकल्यावर तरी तुम्ही तुमच्या माघारी स्वयंघोषित ‘दादा’ होणाऱ्यांचा बंदोबस्त कराल, एवढीच माफक अपेक्षा…